واژه‌ی مینیاتور به چه معناست؟
پیش از بررسی مفهوم مینیاتور خوب است کمی به بررسی این واژه و رد آن در زبان‌های مختلف بپردازیم، تا بتوانیم به مفهوم دقیق‌تری از آن دست پیدا کنیم.
کلمه‌ی مینیاتور از واژه‌ی لاتین minimum natrural مشتق شده است و به معنای طبیعت کوچک شده است. این کلمه در دوره‌ی قاجار و تاثیرپذیری زبان فارسی از فرانسوی، وارد زبان پارسی شده و از آن روز به مرور در میان اهالی هنر و مردم عادی متداول شده است.
مینیاتور در زبان فارسی
در زبان فارسی این واژه به دو دسته از مفاهیم اشاره دارد:
۱- به معنای سبک نقاشی نگارگری است که عناصر طبیعی را به صورت ظریف و انتزاعی در کنار هم قرار تصویر می کند بدون این که اصول پرسپکتیو را رعایت کند.
۲- به معنای اثر و تابلوی نقاشی است که در آن از سبک مینیاتور و نگارگری استفاده شده است.
پس ما هم به سبک نقاشی نگارگری و هم به اثر نگارگری شده، مینیاتور می‌گوییم. ممکن است استفاده‌ی یک کلمه برای دو مفهوم بسیار نزدیک کمی گیج‌کننده به نظر بیاید. اما با کمی دقت می‌توانیم متوجه تفاوت این دو کاربرد بشویم.
پیشنهاد فرهنگستان زبان و ادب فارسی، استفاده از واژه‌ی ایرانیزه شده‌ی نگارگری به جای مینیاتور است، برای این که از این اشتباهات متداول معنایی دور باشیم.
هنر مینیاتور
هنر نگار گری و مینیاتور، همان طور که پیش‌تر اشاره کردیم، نوعی از نقاشی است که در آن هنرمند به سراغ بازتاب دادن طبیعت می‌رود و تلاش می‌کند که آنچه را در اطراف خود احساس می‌کند را با بیان هنری و ظریف بیان کند.
منبع الهام نگارگران اصولاً طبیعت است و آن‌ها با دقت در گیاهان و اجزای دیگر محیط خود، برای مینیاتور‌های خود ایده می‌گیرند. اما نباید مینیاتور را نوعی نقاشی واقع گرا بدانیم. چرا؟ توضیح خواهیم داد.
